Όταν η φρενοβλάβεια βαφτίζεται «Πολιτική»

«Κατακαημένη πλάση που σε γήτεψαν

όλ’  τρελοί του κόσμου κι εστρατήγεψαν!»

                                                            Οδυσσέας Ελύτης, Ο ήλιος ο ηλιάτορας

       Το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη ιστορική στιγμή από τότε που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος δεν χωρεί αμφιβολία. Ουτιδανοί πολικάντηδες  μας χρεοκόπησαν ως έθνος και μας παρέδωσαν, θυσιαστικό σφάγιο, στους διεθνείς τοκογλύφους. Κι όμως ακόμη και σήμερα, εποχή  της κρίσης, της χρεοκοπίας, των αυτοκτονιών, του τραπεζικού καιροσκοπισμού, του φορομπηχτικού  ληστρικού μηχανισμού, της υφαρπαγής των περιουσιών, της πλήρους διάλυσης των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και της λεηλάτησης της αξιοπρέπειας των Ελλήνων πολιτών,  εξακολουθούν κάποιοι ανόητοι να υφαρπάζουν ευκαιρίες για την προβολή των  ιδιοτελών, ναρκισσικών, εγωιστικών τους κινήτρων.  Παίρνω απλώς ένα χτυπητό παράδειγμα. Ένα  φαινόμενο των ημερών, που ακούει στο όνομα  Άδωνις Γεωργιάδης και έχει, εδώ και  περίπου εννέα μήνες, αναλάβει -νομίζει βέβαια- τον ευαίσθητο τομέα του Υπουργείου Υγείας. Το παραπάνω πρόσωπο εμπίπτει, ασφαλώς, προς εξέταση, στο χώρο της Κλινικής Ψυχοπαθολογίας διότι, ως φρενοβλαβής, έχει όλα τα τυπικά εχέγγυα εγκλεισμού σε Ψυχιατρικό Κατάστημα, αν και προσωπικά είμαι πεπεισμένος πως η Επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, εφόσον η περίπτωσή του αποδεικνύεται, μάλλον ανίατη…

       Δεν μ’ ενδιαφέρει το παρελθόν του ασήμαντου αυτού τυχοδιώκτη της πολιτικής σκηνής, ούτε οι πολιτικές επιλογές του, ούτε ο τρόπος με τον οποίο αναρριχήθηκε στην εξουσία. Εξάλλου, σε εποχές παρακμιακές, όπως η δική μας, η Ιστορία βρίθει από ανάλογες ψυχιατρικές περιπτώσεις. Η Ιστορία διδάσκει μόνο όταν θέλουμε να την ακούσουμε. Εκείνο όμως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι, πρώτη φορά, ασκείται πολιτική από τηλεοπτικά παράθυρα και twitter με τις ευλογίες, προφανώς, του Αντώνη Σαμαρά. Ενδεχομένως ο τελευταίος τον χρησιμοποιεί για το χαμαλίκι των μέτρων που θέλει να περάσει η Τρόικα στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας, αντιλαμβανόμενος, προφανώς, τη διαταραχή του φερώνυμου προσώπου, για να τον πετάξει αύριο στις καλένδες των αχρήστων. Φυσικά το κατάντημα της πολιτικής, στην Ελλάδα του 2014, δεν έχει τελειωμό. Τη Βουλή πλαισιώνουν αναρίθμητες ασημαντότητες, ένθεν - κακείθεν των πολιτικών πτερύγων, φυσιογνωμίες ανεκδιήγητου φαρισαϊσμού, πρόσωπα που στην ουσία προβάλλουν σε μεγέθυνση την αμηχανία και την απόγνωση, στην οποίαν έχουν οδηγηθεί οι πολίτες της χώρας. Σα να έχουμε υπογράψει ένα Μνημόνιο Συγκατάθεσης σε μια διαρκή μιζέρια. Σα να έχουμε περιέλθει σε ένα είδος ηδονικού μαζοχισμού που στόχο έχει τον συνεχή ευτελισμό μας!

       Πολίτες σε κρίση, ψηφίζουν πολιτικούς με κρίση… ταυτότητας, δημιουργούν παράλληλες κρίσεις, αλλά, δυστυχώς, δεν διαθέτουν «Κρίση». Διότι αν διαθέταμε, έστω κατ’ ελάχιστον, κρίση ασφαλώς όχι μόνο δεν θα ανεχόμασταν να έχουμε ως Υπουργό έναν φρενοβλαβή αλλά θα καταδικάζαμε κάθε εν δυνάμει σκαλάθυρμα βλακείας που με την ψήφο μας τοποθετούμε στο σβέρκο μας! Παπαγαλάκι της Τρόικας, διατυμπανίζει προς όλους -για να τ’ ακούει ο ίδιος- πως σ’ αυτές τις μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να είχαμε προβεί μόνοι μας, όταν προ δύο ετών, άλλα ετύρβαζε, υβρίζοντας τον σημερινό προαγωγό του… Δυστυχώς βιώνουμε, πέραν της οικονομικής μας χρεοκοπίας, μία κρίση θεσμών, προσώπων και καταστάσεων. Ο Γεωργιάδης αποτελεί το σύμπτωμα της γενικευμένης παρανοϊκής ψυχοπαθολογίας της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή όλων μας^. Πρέπει, το συντομότερο δυνατό, να βρούμε τη δύναμη να την αποβάλλουμε ως ξένο στοιχείο από την καθημερινότητά μας. Πρέπει, ολ’ αυτά τα πρόσωπα, που ξεφτυλίζουν την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων, να τα στείλουμε, μαυρίζοντάς τα, μια και καλή στην κουΐντα του διαπαντός, ανεπιστρεπτί!!! Μπορούμε! Θα το πράξουμε;